Neyimiz var ?

Neyimiz var? sorusunu defalarca kendime sordum. Gördüğüm kadarıyla, geçmişe kıyasla birçok şey olumsuz anlamda değişmiş durumda. Henüz 23 yaşında olmama rağmen, bu değişimin farkındayım. Aslında, daha 12 yaşındayken bile bunu hissetmiştim. Örneğin, 8 yaşında Ramazan'da yürüdüğümüz yollar, 12 yaşına geldiğimde iftar saatinde daha kalabalık olmuştu. Bu, sadece küçük bir örnek. Değişim hayatın her alanında kendini gösteriyor.

Ancak, biz gençler değişime kapalı bir neslin kurbanı mıyız? Orta yaşlılar ve yaşlılar, değişimden o kadar korkmuşlar ki sürekli "Ah, nerede o eski günler!" diyorlar. Oysa mesele sadece değişim değil, ahlak ve değer algılarımız da dönüşüyor. Eskiden saygı, belirli kurallar çerçevesinde tanımlanırken, bugün içi boşaltılmış bir kavrama dönüşmüş durumda. Yaşlılara yer vermek gibi davranışlar artık bir zorunluluk mu, yoksa bilinçli bir tercih mi?

Burada önemli bir soru sormak gerekiyor: Değişimden korkan nesiller, farkında olmadan kendi çocuklarının gelişimini mi engelliyor? Yoksa, toplumun kötüye gidişini açıklamak için dış güçler gibi soyut kavramları kullanmak, bireylerin kendi sorumluluklarından kaçma biçimi mi?

Bu soruların kesin bir cevabı yok. Ancak şunu biliyoruz: Toplumsal değişimin sorumlusu, belirli bir şahıstan ziyade bir olgu, bir süreç veya bir sistem olabilir. Peki, bu süreci kim yönetiyor? Ve biz, bu değişimin pasif izleyicileri mi olacağız, yoksa onu bilinçli bir şekilde yönlendirmeye mi çalışacağız?

Yusuf kandemir